Umocnienie Małe Twierdzy Zegrze to interesujący obiekt o bogatej historii, związany z wojskowością i obronnością, który znajduje się w Polsce, w okolicach Warszawy. Twierdza ta, będąca częścią systemu obrony Warszawy, została zbudowana na przełomie XIX i XX wieku jako element twierdzy wznoszonej w celu ochrony stolicy przed potencjalnymi zagrożeniami z zewnątrz.

Umocnienie Małe Twierdzy Zegrze było jednym z kluczowych elementów tego systemu. Jego celem było zapewnienie ochrony przed atakami nieprzyjacielskimi, szczególnie w kontekście potężnych fortów w okolicy. Twierdza posiadała różne formy umocnień, pomieszczenia takie jak: wał ziemny dedykowany piechocie wojskowej, artylerii, kojec, kaponiera, poterna (to rodzaj przejścia lub tunelu, który znajduje się w umocnieniach wojskowych, zwłaszcza w fortach, twierdzach), dziedzińca (wejście przez szyję fortu), głęboka fosa, ziemny rawelin, koszary szyjowe, izby, schrony dla artylerii.

Wału, który był połączony z Umocnieniem Dużym. Ze względu na swoje strategiczne położenie, pełniła ważną rolę w obronie nie tylko samego Zegrza, ale również obszaru wokół stolicy - Warszawy.

Umocnienie Małe Twierdzy Zegrze przez wiele lat nie straciło na znaczeniu, jednak po zakończeniu II wojny światowej, obiekty tego typu zaczęły stopniowo tracić swoje militarne znaczenie. Z biegiem lat umocnienia zostały zapomniane i powoli popadały w zapomnienie.

Dziś teren twierdzy jest bardziej interesującą atrakcją turystyczną, jednak wciąż stanowi cenną pamiątkę po dawnych czasach wojskowej chwały i umiejętności inżynierii wojskowej. Umożliwia to zwiedzającym spojrzenie w przeszłość oraz zrozumienie, jak ważne były takie twierdze w zapewnianiu bezpieczeństwa w trudnych czasach wojny.